“W Manresie codzienne chodził żebrać. Nie jadał mięsa, ani nie pijał wina, chociaż mu je dawano. W niedzielę nie pościł, a jeśli otrzymał trochę wina, pił je. A ponieważ stosując się do mody swych czasów zwracał dawniej wiele uwagi na pielęgnację włosów, a były one bardzo piękne, postanowił teraz pozwolić im róść zgodnie z naturą, nie czesząc ich ani nie strzygąc, ani też wcale nie nakrywając głowy zarówno w dzień, ajk i w nocy. Dla tej samej racji pozwolił róść paznokciom u rąk i u nóg, ponieważ dawniej zbyt się o to troszczył” (Autob. 19).
Ignacy wyrusza z Montserratu do Barcelony, ale zatrzymuje się po drodze w Manresie. Tutaj pozostanie przez dziesięć miesięcy. Podczas jego pobytu w Manresie pogłębia się jego wierność w naśladowaniu Chrystusa i pogardzie wobec spraw światowych: upokarza się żebrząc; umartwia swoje ciało nie jedząc mięsa i nie pijąc wina. Jest bardzo uważny, aby nie być niepokojonym przez swoje ciało i nie zajmować się jego sprawami zewnętrznymi. Natomiast jest bardzo czujny na wszystkie poruszenia duchowe, które dokonują się w jego sercu.
Podczas pobytu w Manresie doświadcza trzech etapów duchowych:
– pierwszy: pokój, “z wielką niezmienną radością”
– drugi: odrazę: nie miał upodobania ani w modleniu się, ani w uczestniczeniu we Mszy św., ani oddania się całkowicie jakiejkolwiek modlitwie. Nachodziała go dręcząca myśl, jakby mu ktoś mówił: “jak będziesz mógł znosić takie życie przez 70 lat, które masz przeżyć?”
– trzeci: wielkie oświecenia i dary Boże.
Pytania dotyczące twojego życia:
1. Jaką troskę przejawiasz o swoje ciało i jakie wydatki przeznaczasz na ten cel? Czy myślisz o tym jak możesz uprościć swoje życie?
2. Czy miałeś jakieś doświadczenia duchowe? Jakie? Czy potrafiłbyś je streścić i wytłumaczyć? Czy potrafiłbyś powiedzieć dlaczego Pan przeprowadzał ciebie przez nie?
3. Aby lepiej służyć Chrystusowi, jaki styl i rytm życia przyjąłeś: w jedzeniu, godzinach snu, pracy, wypoczynku, w modlitwie? Czy jesteś z tego zadowolony?
4. Jakie dobra materialne i duchowe możesz dzielić i dzielisz z innymi?
Memento
“Za przykładem św. Pawła, zapominając przeszłości, trzymajcie wzrok stale utkwiony na drogę długą, która jest jeszcze do przebycia w postępie cnoty. Lenistwo, ospałość i niechęć do nauki i innych dobrych czynności podjętych z miłości naszego Pana Jezusa Chrystusa, uważajcie za sprzysiężonych nieprzyjaciół Waszego celu”. (List o doskonałości i gorliwości apostolskiej do wspólnoty jezuickiej w Coimbrze)
Słowo Boże do medytacji Kol. 2, 20-23; 3, 1-4
——————-
Podążając drogą Pielgrzyma, Antonio Betancor SJ
O. Betancor jest autorem opracowania zawierającego 36 medytacji, które oparte jest na wydarzeniach z życia św. Ignacego z Loyoli opisanych w “Opowieściach Pielgrzyma”. Całość nosi wspólny tytuł “Podążając drogą Pielgrzyma”.
Z tych medytacji korzystało już wielu młodych należących do Wspólnoty Życia Chrześcijańskiego. Każde rozważanie składa się z następujących części: fragmentu z autobiografii Ignacego, komentarza autora, pytań pomocnych w refleksji nad swoim życiem oraz odpowiednio dobranego fragmentu z Pisma św. Uzupełnieniem każdego rozważania jest “Memento”, którego treść stanowią teksty wzięte głównie z ćwiczeń Duchownych, listów Ignacego oraz Konstytucji.
Ponieważ każdy temat stanowi zamkniętą całość, dlatego można go wybierać w dowolnej kolejności. Większą jednak korzyść odniesie ten, kto będzie rozważał wszystkie tematy i to w kolejności podanej przez autora. Byłoby dobrze rozważać jeden temat tygodniowo na spotkaniu grupy WŻCh dzieląc się własnymi doświadczeniami i przemyśleniami.
Skorzystajmy więc z zachęty do przeżycia podanych treści. Jest to okazja do przebycia razem ze św. Ignacym drogi głębokich doświadczeń poczynając od młodości, poprzez prawdziwe nawrócenie i coraz głębsze przeżywanie spraw Bożych we własnym życiu.
