„Poza swoimi siedmioma godzinami modlitwy zajmował się jeszcze niesieniem pomocy pewnym duszom, które przychodziły do niego w sprawach duchowych. A resztę dnia, która mu pozostawała wolna, poświęcił rozważaniom o rzeczach Bożych, o tym, co w danym dniu rozmyślał lub czytał” (Autob. 26).
W Manresie Ignacy prowadzi życie całkowicie poświęcone Bogu i otwarte na innych: w kontakcie z Bogiem staje się każdego dnia coraz bardziej świadkiem Chrystusa i jednocześnie „człowiekiem dla innych”. Ignacy czuje w sobie powołanie do bycia apostołem, bycia posłanym.
Począwszy od jego nawrócenia – spotkania z Chrystusem w modlitwie, zrodziła się w nim autentyczna, ewangeliczna miłość bliźniego. Jego wiara jest ciągle ożywiana przez tą miłość, która ujawnia się w czynach: „on pomagał osobom przybywającym i szukającym go”.
Tak więc Manresa jest szkołą modlitwy i formacji apostolskiej dla Pielgrzyma. On tam doświadcza radości obecności Bożej i cierpi z powodu skrupułów. Pogrążony w doświadczeniach duchowych jednocześnie zachowuje postawę otwartości na służbę wobec drugich.
Pytania dotyczące twojego życia:
1.Czy ustaliłeś z twoim ojcem duchowym czas poświęcony na modlitwę?
2.Czy jesteś „człowiekiem dla drugich”? Wytłumacz, co ten zwrot oznacza dla ciebie?
3.Czy zauważasz w sobie integrację pomiędzy życiem duchowym i działalnością apostolską? To znaczy: czy twoja modlitwa przemienia twoje życie? Czy twoje życie przeobraża twoją modlitwę? Podaj jakieś przykłady.
Memento
„Nie tylko wśród ludzi, lecz także wśród aniołów nie ma szlachetniejszego zajęcia nad oddawanie chwały swemu Stwórcy i prowadzenie do niego stworzeń w miarę ich możliwości”. (Z listu o doskonałości i gorliwości apostolskiej)
Słowo Boże do medytacji – J 15,1-5 (lub 15,1-17)
——————-
Podążając drogą Pielgrzyma, Antonio Betancor SJ
O. Betancor jest autorem opracowania zawierającego 36 medytacji, które oparte jest na wydarzeniach z życia św. Ignacego z Loyoli opisanych w „Opowieściach Pielgrzyma”. Całość nosi wspólny tytuł „Podążając drogą Pielgrzyma”.
Z tych medytacji korzystało już wielu młodych należących do Wspólnoty Życia Chrześcijańskiego. Każde rozważanie składa się z następujących części: fragmentu z autobiografii Ignacego, komentarza autora, pytań pomocnych w refleksji nad swoim życiem oraz odpowiednio dobranego fragmentu z Pisma św. Uzupełnieniem każdego rozważania jest „Memento”, którego treść stanowią teksty wzięte głównie z ćwiczeń Duchownych, listów Ignacego oraz Konstytucji.
Ponieważ każdy temat stanowi zamkniętą całość, dlatego można go wybierać w dowolnej kolejności. Większą jednak korzyść odniesie ten, kto będzie rozważał wszystkie tematy i to w kolejności podanej przez autora. Byłoby dobrze rozważać jeden temat tygodniowo na spotkaniu grupy WŻCh dzieląc się własnymi doświadczeniami i przemyśleniami.
Skorzystajmy więc z zachęty do przeżycia podanych treści. Jest to okazja do przebycia razem ze św. Ignacym drogi głębokich doświadczeń poczynając od młodości, poprzez prawdziwe nawrócenie i coraz głębsze przeżywanie spraw Bożych we własnym życiu.