“Zamieszkał w pewnym domu z kilkoma Hiszpanami i uczęszczał na wykłady języków klasycznych w kolegium Montaigu. A uczynił to dlatego, że przedtem odbywał nauki z takim pośpiechem, iż stwierdził brak podstaw w swoim wykształceniu. Uczył się więc razem z dziećmi stosując się do porządku i metody studiów w Paryżu. Był zmuszony do żebrania a nawet do opuszczenia domu, w którym mieszkał. Przjęto do szpitala św. Jakuba za kościołem Młodzianków. Było to dla niego wielką przeszkodą w studiach, ponieważ szpital był dość daleko od kolegium. W końcu, gdy już nie mógł znaleźć żadnej pomocy, pewien mnich Hiszpan powiedział mu jednego dnia, że byłoby lepiej udawać się co roku do Flandrii i poświęcić dwa miesiące, a może nawet mniej, na zebranie funduszów, z których możnaby potem żyć i studiować przez cały rok. Kiedy to rozwiązanie polecił Bogu, wydało mu się ono dobre” (Autob. 73-74-76).
Ignacy przybywa do Paryża sam i pieszo. Znajduje się w obcym kraju. Jest biednym, żebrzącym studentem, na pozór ogołocony ze wszystkiego, ale w sercu posiadający Bożą nadzieję. Najpierw powtarza studia humanistyczne według obowiązujących w Paryżu programów, pokornie zasiadając razem z dziećmi w szkolnych ławkach. Doświadcza różnego rodzaju trudności: zimna, odległej stancji, ciągle powracającej choroby żołądka, braku pieniędzy. Myśli o służbie u jakiegoś bogatego człowieka, ale otrzymuje poradę poznania Flandrii i nawiązania tam kontaktów z bogatymi poprzez służbę u nich i u osób dobrze sytuowanych. Wszystko po to, aby mógł kontynuować studia. Ignacy stara się uczestniczyć w problemach wszystkich studentów. Dla niego stanowi to okazę do poświęceń osobistych, modlitwy, wykazania pokory, powierzając się zawsze Opatrzności Bożej, Ojcu wszelkiej dobroci. Nie jest cudem fakt, że Bóg pomaga i chroni tych, którzy Jemu ufają; cudem byłoby, gdyby ich opuścił.
Pytania dotyczące twojego życia:
1. Jaki wpływ ma twoja sytuacja ekonomiczna na twoje chrześcijańskie zaangażowanie? W jaki sposób używasz pieniędzy, którymi dysponujesz? Czy posiadanie pieniędzy ułatwia czy też utrudnia ci przeżywanie przez ciebie chrześcijaństwa?
2. Czy podejmujesz chętnie ofiary dla Chrystusa?
3. Jak postępujesz w przypadku, kiedy jesteś zmuszony do podjęcia jakiejś decyzji? Jak uważasz, że należałoby wtedy postąpić?
Memento
“Byłoby cudem, gdyby Bóg pozostawił bez wsparcia tych, którzy w Nim pokładają ufność. Zajmijmy się służbą Bogu i Jemu pozostawmy troskę o zaradzenie naszym potrzebom”. (Bartoli, Życie IV, 23, s. 328)
Słowo Boże do medytacji – Mt 6, 25-34
——————-
Podążając drogą Pielgrzyma, Antonio Betancor SJ
O. Betancor jest autorem opracowania zawierającego 36 medytacji, które oparte jest na wydarzeniach z życia św. Ignacego z Loyoli opisanych w “Opowieściach Pielgrzyma”. Całość nosi wspólny tytuł “Podążając drogą Pielgrzyma”.
Z tych medytacji korzystało już wielu młodych należących do Wspólnoty Życia Chrześcijańskiego. Każde rozważanie składa się z następujących części: fragmentu z autobiografii Ignacego, komentarza autora, pytań pomocnych w refleksji nad swoim życiem oraz odpowiednio dobranego fragmentu z Pisma św. Uzupełnieniem każdego rozważania jest “Memento”, którego treść stanowią teksty wzięte głównie z ćwiczeń Duchownych, listów Ignacego oraz Konstytucji.
Ponieważ każdy temat stanowi zamkniętą całość, dlatego można go wybierać w dowolnej kolejności. Większą jednak korzyść odniesie ten, kto będzie rozważał wszystkie tematy i to w kolejności podanej przez autora. Byłoby dobrze rozważać jeden temat tygodniowo na spotkaniu grupy WŻCh dzieląc się własnymi doświadczeniami i przemyśleniami.
Skorzystajmy więc z zachęty do przeżycia podanych treści. Jest to okazja do przebycia razem ze św. Ignacym drogi głębokich doświadczeń poczynając od młodości, poprzez prawdziwe nawrócenie i coraz głębsze przeżywanie spraw Bożych we własnym życiu.
