“Kiedy po raz pierwszy powrócił z Flandrii, zaczął z większym wysiłkiem niż zazwyczaj oddawać się rozmowom duchowym i dawał także w tym samym prawie czasie Ćwiczenia trzem osobom, a mianowicie: Peralcie, bakałarzowi Castro, który był z Sorbony i pewnemu Baskowi z kolegium św. Barbary imieniem Amador. Wszyscy oni bardzo zmienili swe życie, oddali zaraz ubogim wszystko, co mieli, nawet książki, zaczęli żebrać po ulicach Paryża, a zamieszkali w szpitalu św. Jakuba, gdzie mieszkał przedtem i Pielgrzym. Fakt ten narobił wiele szumu na uniwersytecie, ponieważ dwaj pierwsi z tej trójki byli ludźmi poważnymi i bardzo znanymi. Zaraz też Hiszpanie wydali bitwę obu mistrzom. Nie mogąc ich jednak przekonać mnóstwem racji i perswazji, aby wrócili na uniwersytet, udali się pewnego dnia zbrojnie i w wielkiej liczbie do szpitala i porwali ich stamtąd” (Autob. 77).
W pragnieniu pozyskania innych w wierze, Ignacy posługuje się sposobem inspirowanym przez samego Boga. To są ćwiczenia Duchowne. Spośród trzech odprawiających, trzej nawróceni, trzy odmiany życia.Reakcja otoczenia nie jest obojętna, pojawiają się groźby i prześladowania. Tu właśnie ma się do czynienia z walką duchową. Ignacy jako dobry psycholog nie proponuje łatwego schronienia, to byłoby czymś powierzchownym. On zaprasza do całkowitej samotności, aby móc się spotkać z Bogiem.
Trzydzieści dni, albo przynajmniej osiem dni całkowitej izolacji, wszystko po to, aby szukać i znaleźć wolę Bożą w planie swojego życia. Spotkanie osobowe z Bogiem, aby odkryć Boży zamiar zbawienia świata i samego siebie. Odprawiający ćwiczenia Duchowne ma odpowiedzieć na trojakie pytanie, odnośnie jego własnego życia:
“Co uczyniłem dla Chrystusa?
Co czynię dla Chrystusa?
Co powinienem uczynić dla Chrystusa?” (Ć.D. 107)
Pytania dotyczące twojego życia:
1. Czy masz określony czas na modlitwę każdego dnia? Czy doświadczyłeś już łaski wyciszenia się (w rekolekcjach, skupieniu)?
2. Czy czynisz wysiłki, aby odszukać i rozpoznać wolę Bożą? Czy wyraziłeś zgodę na nią?
3. Czy każdego wieczoru dokonujesz oceny minionego dnia? W jaki sposób tego dokonujesz? Jak ta ocena ci pomaga?
Memento
“Pod mianem “Ćwiczenia Duchowne” rozumie się wszelki sposób odprawiania rachunku sumienia, rozmyślania, kontemplacji, modlitwy ustnej i myślnej i inne działania duchowne, jak o tym dalej będzie mowa. Albowiem jak przechadzka, marsz i bieg są ćwiczeniami cielesnymi, tak podobnie ćwiczeniami duchownymi nazywa się wszelkie sposoby przygotowania i usposobienia duszy do usunięcia wszystkich uczuć nieuporządkowanych, a po ich usunięciu – do szukania i znalezienia woli Bożej w takim uporządkowaniu swego życia, żeby służyło dla dobra i zbawienia duszy”. (C.D.1)
Słowo Boże do medytacji – Łk 19, 1-10
——————-
Podążając drogą Pielgrzyma, Antonio Betancor SJ
O. Betancor jest autorem opracowania zawierającego 36 medytacji, które oparte jest na wydarzeniach z życia św. Ignacego z Loyoli opisanych w “Opowieściach Pielgrzyma”. Całość nosi wspólny tytuł “Podążając drogą Pielgrzyma”.
Z tych medytacji korzystało już wielu młodych należących do Wspólnoty Życia Chrześcijańskiego. Każde rozważanie składa się z następujących części: fragmentu z autobiografii Ignacego, komentarza autora, pytań pomocnych w refleksji nad swoim życiem oraz odpowiednio dobranego fragmentu z Pisma św. Uzupełnieniem każdego rozważania jest “Memento”, którego treść stanowią teksty wzięte głównie z ćwiczeń Duchownych, listów Ignacego oraz Konstytucji.
Ponieważ każdy temat stanowi zamkniętą całość, dlatego można go wybierać w dowolnej kolejności. Większą jednak korzyść odniesie ten, kto będzie rozważał wszystkie tematy i to w kolejności podanej przez autora. Byłoby dobrze rozważać jeden temat tygodniowo na spotkaniu grupy WŻCh dzieląc się własnymi doświadczeniami i przemyśleniami.
Skorzystajmy więc z zachęty do przeżycia podanych treści. Jest to okazja do przebycia razem ze św. Ignacym drogi głębokich doświadczeń poczynając od młodości, poprzez prawdziwe nawrócenie i coraz głębsze przeżywanie spraw Bożych we własnym życiu.
