6. Ignacy opuszcza swoją rodzinę i rodzinne strony, Podążając drogą Pielgrzyma, Antonio Betancor SJ

„Brat jego, a także i wszyscy domownicy zauważyli po jego zewnętrznym sposobie życia zmianę, jaka dokonała się we wnę­trzu jego duszy” (Autob. 10).

„Brat wziął go do osobnego pokoju, potem znów do innego, i bardzo przejęty zaczął go błagać, żeby nie gubił siebie, ale żeby rozważył, jakie nadzieje wiążą z nim ludzie i do jakiego mógłby dojść znaczenia. Mówił też wiele innych podobnych rzeczy, które zmierzały do tego, żeby go odwieść od jego dobrego pragnienia. Jego brat i niektórzy domownicy podejrze­wali, że chciał dokonać jakiejś wielkiej zmiany w swoim życiu.

On zaś dał bratu odpowiedz wymijającą, nie odstępując jednak od prawdy, której już wtedy skrupulatnie przestrzegał”­.(Autob.12) Zmiana w postępowaniu Ignacego wywołuje w rodzinie duże poru­szenie. Najstarszy brat, odpowiedzialny za losy rodziny (było dwunastu braci z których Ignacy był najmłodszy), niepokoi się, ponieważ Ignacy ma dwadzieścia pięć lat i będzie niezależny.

W związku z tym, Ignacy przyjmuje postawę ewangeliczną, która jest umiłowaniem prawdy i przejawia się w odważnej decyzji. „Kto kocha ojca lub matkę bardziej niż Mnie, nie jest Mnie godzien. I kto kocha syna lub córkę bardziej niż Mnie nie jest Mnie godzien. Kto nie bierze swego krzyża i nie idzie za Mną, nie jest Mnie godzien. Kto chce znaleźć swe życie, straci je, a kto straci swe życie z mego powodu, znajdzie je”.

Ignacy zadecydował coraz bardziej realizować swój ideał z wytrwa­łością i w całkowitym darze z siebie. Celem jego jest służba Chrystusowi w bliskości, naśladowanie Go jak najgłębiej w sercu, od jak najintymniejszego sposobu bycia do zewnętrzne­go postępowa­nia. Na pierwszym miejscu dokonuje się to w samot­ności, dalej z niektórymi towarzyszami, według tego co wskaże Duch Św. Zaniepok­ojenia i podejrzenia brata Ignacego wypływają z tego, że jest on człowiekiem przezornym. Brat przepytuje go najpierw osobno a później razem z rodziną. On mniema, że życie Ignacego nie powie­dzie się, boi się różnych komentarzy ludzi. Rodzina pokładała duże nadzieje w Ignacym. Kto teraz będzie pomagał rodzinie?

Ignacy dobrze zna swoje przymioty. On wie, że w świecie był już dworzaninem, żołnierzem, poważanym przez zwierzchni­ków, umiłowanym przez podwładnych i szanowanym przez nieprzy­jaciół. On jednak chce służyć Bogu! Dysponuje odpowiednimi atrybutami jak zdrowie, inteligencja, charakter. Posiada duchowo głęboką motywa­cję, czystą intencję zaangażowania się. Oto jego decyzja. Wyrusza w drogę! Rozpoczyna swoją nową drogę opuszczając rodzinę.

Pytania dotyczące twojego życia:

1. Czy jesteś niewolnikiem twojej rodziny, twoich bliskich? Czy potrafisz im łagodnie wytłumaczyć twoje decyzje i ideały? Czy czujesz się zdolnym do dokonania takich „cięć” w rodzinie, aby móc służyć Chrystusowi?

2. Czy lękasz się ludzkich komentarzy, kiedy uważasz, że powinie­neś zmienić sposób twego działania? Jak to na ciebie wpływa?

3. Dlaczego Chrystus powołuje tych, którzy mają jakąś wartość dla służby światu i stanowią obietnicę na przyszłość?

Memento

„Temu, kto posiada Boga nic nie brakuje nawet wtedy, kiedy nic nie ma; dlatego że Bóg jest wszelkim dobrem i każde dobro pochodzi od Boga” (Życie św. Ignacego, Bartoli IV, 36).

Słowo Boże do medytacji – Łk 5, 1-11

——————-

Podążając drogą Pielgrzyma, Antonio Betancor SJ

O. Betancor jest autorem opracowania zawierającego 36 medytacji, które oparte jest na wydarzeniach z życia św. Ignacego z Loyoli opisanych w „Opowieściach Pielgrzyma”. Całość nosi wspólny tytuł „Podążając drogą Pielgrzyma”.

Z tych medytacji korzystało już wielu młodych należących do Wspólnoty Życia Chrześcijańskiego. Każde rozważanie składa się z następujących części: fragmentu z autobiografii Igna­cego, kome­ntarza autora, pytań pomocnych w refleksji nad swoim życiem oraz odpowiednio dobranego fragmentu z Pisma św. Uzu­pełnieniem każdego rozważania jest „Memento”, którego treść stanowią teksty wzięte głównie z ćwiczeń Duchownych, listów Ignacego oraz Konstytucji.

Ponieważ każdy temat stanowi zamkniętą całość, dlatego można go wybierać w dowolnej kolejności. Większą jednak kor­zyść odnie­sie ten, kto będzie rozważał wszystkie tematy i to w kolejności podanej przez autora. Byłoby dobrze rozważać jeden temat tygo­dniowo na spotkaniu grupy WŻCh dzieląc się własnymi doświadcze­niami i przemyśleniami.

Skorzystajmy więc z zachęty do przeżycia podanych treści. Jest to okazja do przebycia razem ze św. Ignacym drogi głębo­kich doświadczeń poczynając od młodości, poprzez prawdziwe nawrócenie i coraz głębsze przeżywanie spraw Bożych we własnym życiu.